تکریم فرزندان

همه ما انسان ها نیازمند عاطفه ومحبتیم ،محبت کردن در سلامت روحی وروانی افراد تأثیر زیادی دارد و کسانی که از لحاظ عاطفی اشباع شده اند افراد سالم تری هستند،لذا محبت و مهرورزی در زندگی امری بسیار مهم می باشد مخصوصاً در زندگی مشترک و در تربیت فرزندان،زن وشوهر باید در زندگی یکدیگر را تکریم کنند و با محبت داشتن به یکدیگر ،کانون گرم و آرامی را برای فرزندان فراهم نمایند ،تا آن ها در کنار عاطفه و آرامش روحی والدین تربیت درستی شوند.
تکریم فرزندان اخلاقی است که همه والدین باید به آن توجه کنند و در گرامی داشتن فرزندان خود و نیازهای روحی آن ها کوتاهی نکنند، چرا که کمبود محبت و تحقیر فرزندان موجب بروز مشکلاتی در سلامت روحی آن ها می گردد و حتی در زندگی آینده آن ها نیز ممکن است اثر بد بگذارد ،رسول خدا(ص) فرمود:هرکس فرزندش را ببوسد خدا برایش نیکی می نویسد (الکافی ج6 ص49)
و همچنین فرمود:فرزندانتان را گرامی دارید وآن ها را نیکو تربیت کنید که آمرزیده می شوید(مکارم الاخلاق ص222).
از این احادیث بر می آید که تکریم فرزندان بسیار مهم بوده و والدین باید آن را جدی بگیرند،مثلاً؛در مقابل دیگران آن ها را تحقیر نکنند و دیگران را به رخ بچه ها نکشند ,آن ها را با دوستانشان مقایسه نکنند و بسیاری ازنکات اخلاقی که باید مورد توجه قرار گیرد وما می توانیم با رجوع به احادیث اهل البیت(ع) آن ها را بیاموزیم و زندگی با سعادتی داشته باشیم..
برای آشنایی بیشتر به کتاب«مفاتیح الحیاة»آیت الله العظمی جوادی املی (دام عزه) رجوع شود.

احساس گناه در کودک

حساس گناه در کودک

مرداد ۲۲, ۱۳۹۴0

احساس گناه کودکان

احساس گناه در کودک به این معنی است که من بد هستم و دیگران خوب، و این احساس “من بد هستم” باعث ایجاد اضطراب و تضعیف حرمت نفس در کودک خواهد شد. احساس گناه در انسان باعث گرفتن تصمیمات اشتباه خواهد شد.

چه کارهایی باعث ایجاد احساس گناه در کودک میشود؟

• مقصر شمردن کودکان در ناکامی و سختی های پدر و مادر

بسیاری از والدین این پیام را به کودک میدهند که در راه بزرگ کردن آنها رنج بسیار بردند. مادری که از زایمان سخت، افسردگی بعد از زایمان برای فرزندش صحبت میکند تنها به کودک این پیام را میدهد که وجود او در زندگی پدر و مادرش بد بوده و حتی گاهی کودکان آرزو میکنند کاش هرگز به دنیا نمی آمدند.

گاهی هم مادران منت ماندن در زندگی زناشویی را بر سر فرزندانشان می گذارند در حالی که قربانی اصلی ازدواج های اشتباه، کودکان هستند. کودک که خود را مسئول رنج بردن مادر میداند از خود بیزار خواهد شد.

• زمانی ما محبت کودک به خود را در گرو انجام کاری میگذاریم.

“این قاشق رو بخاطر مامان بخور”
“اگر منو دوست داری اینکارو بکن”

“یعنی منو دوست نداری؟” و کودک که مجبور است کار ناخواسته ای را به خاطر کسی انجام دهد برای آن لحظه از آن شخص متنفر میشود و اگر آن کار را انجام ندهد همان حس بد را به خود داشته که در انتها به حس گناه می انجامد.

• گاهی والدین حین عصبانیت کلماتی بر زبان می آورند که کودک را برای همه عمر از خود متنفر میکند.

“خدا منو بکشه از دست تو راحت بشم”
” تو منو پیر کردی”
” آخر از دست تو میمیرم”
“دستم بشکنه … کاش زبونم لال میشد…”

• گاهی ما فرزندان خود را مقصر کوتاهی های خود میدانیم.

” تقصیر تو بود خواهرت افتاد”
” چرا حواست نبود یه کار ازت خواستما”

• گاهی فرزندان از زبان والدین خود میشنوند که کاش زود بچه دار نمیشدند.

هرگز در مقابل فرزندتان دیگران را نصیحت نکنید که:
“زود بچه دار نشیا اشتباه ما رو تکرار نکن اول از زندگیت لذت ببر”

یا “بچه چیه مایه دردسر”
یا حرفی که قدیمی تر ها میزدند ” بچه دار همیشه سرش به داره”

• گاهی ما از دین و خدا برای ترساندن کودکمان استفاده میکنیم. این احساس گناه میتواند در کودک ایجاد وسواس کند.
• هرگز در حین تمیز کردن، لباس پوشاندن، دستشویی بردن و انجام کارهای خصوصی کودک غر نزنید، منت نگذارید، به کودک حس گناه ندهید، مخصوصا در مورد مدفوع کودک هرگز به کودک حس بدی ندهید.

کسائیان- کلینیک بازی در